Bütün bunlar çok garipti ve başımın ağrısı da giderek kötüleşiyordu. O yüzden makineden kalktım ve oturma odamda yürürken bedenimin içindeki her şeyin, çok ama çok yavaşladığını fark ettim. Ve her adımım kaskatı, iyice ağır ve tutuktu. Yürüyüşümde hiçbir akıcılık yoktu ve algı alanımdaki o daralıp sıkışma yüzünden, sadece iç sistemlerime odaklanmış durumdaydım.